veldbezoek, voetbal en koffie

Niet veel geschreven, laatste weken, maar dat betekent niet dat er niets gebeurd is. Druk op het werk, dat zeker wel. Veel bezig met mensen managen, maar ook met lopende en nieuwe projecten. En het jaarplan voor volgend jaar. Inmiddels is er een nieuwe landendirecteur geselecteerd, die nu al bij Cordaid werkt dus als het goed is kan hij vrij snel beginnen. De planning is nog steeds dat ik eind november, misschien begin december, stop, en het aan hem overdraag. Hoe en wanneer, dat moeten we nog gaan bespreken. Dus tot die tijd zit ik hier (al kom ik waarschijnlijk nog een weekje tussendoor naar huis) en kan ik nog zoveel mogelijk afronden of voorbereiden zodat hij ermee verder kan.

Ik was vorig weekend in Bahir Dar, leuke groene stad. Projecten bezocht, bijvoorbeeld een project waar we jongeren trainen en vervolgens aan een baan helpen. Of een project rondom melkproductie, waar kwetsbare mensen een lening krijgen om een koe met kalf te kopen en door de melk te leveren die lening afbetalen. De melk gaat via een coöperatie vervolgens naar Addis waar het verwerkt wordt (zodat ik er mijn yoghurt kan kopen). De dame in de foto’s is alleenstaande moeder en was er zeer gelukkig mee. Ze had zelfs een gedicht geschreven. Prachtig landschap (zie filmpje), groen, afwisselend. En ook een soort vinex woonwijk, waar duidelijk een soort planning was gemaakt en alle huizen identiek waren. Interessant!

Vis (met njera natuurlijk) gegeten aan het Tanameer (met pelikanen). Je kunt een bootje nemen naar de kerken en kloosters, maar dat hadden wij 8 jaar geleden al gedaan (was wel mooi trouwens) en ik ging naar het stadion waar daar speelde Bahir Dar tegen Gondar (Fasil) en dat was een grote happening. De hele stad zag al blauw en rood (Gondar is niet ver van Bahir Dar dus er waren veel supporters van beide clubs) en het was een echt feest. In het stadion fanatiek (ook een videootje), maar daarbuiten liep iedereen door elkaar. Echt leuk om mee te maken! Geen doelpunten, maar dat werd door mijn collega’s verklaard door gebrek aan kwaliteit van de spelers. Ik kan dat niet volgen, want dan heb je toch ook matige keepers en verdedigers… maar dat snap ik blijkbaar niet helemaal. Nou ja, het ging mij toch vooral om de sfeer!

Op kantoor in Addis is inmiddels de gezamenlijke lunch een feit. 1 november feestelijke start, met natuurlijk koffie en cake. De kokkin kwam helaas 2 november niet meer opdagen, vond het toch blijkbaar niet leuk genoeg, had ook niet begrepen dat ze ook groente moest snijden (duh). Maar 3 november was er alweer een nieuwe en yes, die was er 4 november ook weer. Dus dat gaat beter. En leuk om met het hele team samen even pauze te hebben en elkaar ook te spreken, niet over werk. Ze kunnen het ook zeer waarderen, dus dat is fijn!

Komende week bezoek van drie collega’s uit Den Haag, weer een heel andere dynamiek, verwacht ik. We gaan dan ook weer een korte trip maken, naar Jimma waar we ons grootste veldkantoor hebben.

En verder is er afgelopen week een vredesakkoord getekend. De hoop is groot dat het ook daadwerkelijk nageleefd gaat worden. Ik hoop van harte mee, de eerste tekenen zijn positief. Het land verdient het, want er is veel potentie en zo’n oorlog, tja, wat heb je er nou eigenlijk helemaal aan, toch?