Iets heel anders

Vorige week schreef ik over het virtuele bezoek aan ons kantoor. Ik heb zojuist een filmpje, wat toen live niet gelukt was, geüpload (en dat woord moest ik even opzoeken…). Dat geeft een goed beeld van het kantoor, zeker de eerste minuten. (Ik hoop dat het uploaden inderdaad compleet is, het blijft nu nog een beetje hangen.) Ik was er niet, op de dag van het filmen, want toen ging ik naar Torit. Een bezoek dat niet zo geweldig was, vooral door de warmte en het beroerde hotel (hard matras, muggen, warm dus), maar wat ik nog even wil melden is de onveiligheid. Die speelde daar namelijk wel. En ondanks dat het over het algemeen heel erg meevalt, dit geeft een beeld van wat er speelt.

Wij, en ook vele andere organisaties in die staat (provincie), hadden een kopie ontvangen van een brief aan de overheid. Die brief was geschreven door vertegenwoordigers van jongerengroeperingen (jongeren zijn hier geloof ik 16-35 jaar). De brief kwam erop neer dat ze het niet eens zijn met hoe de organisaties hun personeel aannemen. Ze vinden dat er teveel mensen van buiten zijn en te weinig mensen van de eigen gemeenschap (lees: stam). De brief gaf een termijn van 10 dagen om met een reactie te komen en anders zouden die organisatie worden aangevallen. Intussen is er een tweede brief gekomen, met min of meer dezelfde boodschap. Er zijn gesprekken tussen overheid (of wat daar voor door moet gaan) en die jongeren maar een oplossing is er nog niet. Wij hebben onze activiteiten buiten de stad stopgezet en onze collega’s blijven zoveel mogelijk thuis tot er een oplossing is gevonden.

Dit speelde dus waar ik vorige week was, en komt vaker voor, op verschillende plekken. En die aanvallen zijn niet alleen een dreigement, ze gebeuren ook echt, waarbij personeel van organisaties flink in elkaar geslagen wordt. Vandaag gebeurde dat ergens anders in het land.

Een groot probleem. En dan kan je laten zien dat ‘jouw organisatie’ dat niet doet en wel degelijk lokaal mensen in huurt, maar als ze eenmaal zover zijn is wordt daar niet naar geluisterd. Collega’s zijn er, terecht, zeer bezorgd over. Dit is een risico wat maar voor een klein deel door ons te controleren valt. Een transparante en open manier van mensen aannamen helpt, maar of dat afdoende is…

Oorzaken? Teveel om op te noemen, maar de grote armoede en het gebrek aan onderwijs en mogelijkheden zijn zichtbaar, maar ook de honger en uitzichtloosheid, de ongelijkheid, de inflatie, de vluchtelingen en ontheemden, de hoeveelheid wapens in omloop, wantrouwen, gebrekkige infrastructuur, droogte... Voorlopig is er hier nog genoeg te verbeteren…