Wat fotootjes

Van ons team in Herat, waar ik eerder deze week drie dagen was.

Van het restaurant waar ik met een deel van het team ging eten. Alleen mannen.

Van een dorp, bij Herat waar we een project bezochten. Let op, sneeuw in de bergen!

Van enkele bewoners van dat dorp.

Van een Covid19 training door Cordaid collega, aan lokale gezondheidswerkers.

Van het huis waar ik woon. Met dakterras.

En verder? Het was een drukke week, maar wel goed. Ik heb het gevoel dat alles belangrijk is, en af moet voor ik weer vertrek wat gelukkig niet echt zo is, maar zo voelt het. Bovendien begin ik last te krijgen van het feit dat een aantal cruciale collega’s is vertrokken of op het punt staat te vertrekken. En de vervanging is nog niet geregeld. Terwijl een deel van het werk toch doorgaat…

Dus daar zal ik me de komende week nog eens mee bezig gaan houden! En met belastingen. En bankzaken. En nieuwe regels die dagelijks veranderen. En veiligheidsincidenten. En met donoren die willen weten of we echt onze programma’s wel kunnen uitvoeren. En organisaties die graag met ons willen samenwerken. En met individuele mensen die om werk of hulp vragen of die vinden dat wij ze naar Nederland moeten helpen evacueren. En met collega’s die meer willen verdienen omdat de inflatie zo hoog is. En met interne (ethische) spanningen op kantoor. En fraude. En een jaarafsluiting en evaluatie van Cordaid in Afghanistan. Dat zou leuk zijn. Het voorstel door een klein groepje is om, naast presentaties per programma, iedereen te laten kiezen tussen een kookworkshop, een toneelworkshop en een spoken word training, met prijzen voor elke categorie. Ik ben benieuwd of dat gaat lukken…