de laatste dagen...

Een laatste bericht uit Kabul, want het zit er bijna op. Donderdag vertrek ik, vrijdag weer thuis, als alles gaat zoals gepland. Ik loop net mijn opvolger mis, die komt als het goed is tijdens het weekend hier aan. Mooi dat er daardoor nauwelijks een gat zit tussen mijn en zijn aanwezigheid, jammer dat ik geen echte overdracht heb kunnen doen. Wel regelmatig contact met hem en gisteren een leuke on-line introductie aan iedereen uit het Afghanistan team. Ik ben wel optimistisch dat dat goed gaat komen!

Vandaag was een rare situatie, want plotseling bleek vandaag een nationale feestdag te zijn. Dat was het afgelopen 20 jaar ook al, maar heel lang was niet duidelijk of dat onder de huidige omstandigheden ook nog zou zijn. De reden van deze dag is het vertrek van de Russische troepen 20 jaar geleden. De taliban zijn sowieso nogal een verdeelde organisatie en over dit soort dingen helemaal. De huidige hard-liners binnen de taliban waren in die tijd ook niet op de hand van de Russen, dus zouden nu best een feestje willen vieren. De meer softere-liners waren in die tijd juist wel okay met de Russen, dus zouden die historische gebeurtenis niet willen vieren. Maar aan de andere kant proberen die softere-liners nu zoveel mogelijk goede sier te maken bij de bevolking, en dan is een vrije dag natuurlijk een mooi symbool. Aangezien ze dat nodig hebben, want de hard-liners lijken steeds meer de overhand te krijgen, is er blijkbaar gisteren middag besloten om iedereen vrij te geven. Voor veel mensen geen enkel verschil, want maar weinig mensen hebben een baan bij de overheid of organisaties die die richtlijnen volgen, maar voor ons team wel. En dus werk ik vanuit huis vandaag.

Voor het overige rond ik de zaken hier af, ne draag ik het dus over. Het is/was een superinteressante en absoluut zinvolle en dankbare periode. Maar ook mooi dat ik me nu weer op andere dingen kan concentreren.

Doeg!